بررسی و تحلیل شاخص های استراتژی توسعۀ شهری (cds) در توسعۀ گردشگری شهری (مطالعۀ موردی: شهر چابکسر)

در گردشگری شهری ارتباط بین سازمان های مؤثّر، فرآیند برنامه ریزی، توسعه زیرساخت ها، تأمین منابع مالی، نظارت و جهت دهی به اقدامات، شناسایی ظرفیّت ها، تغییر رویکردها و فرهنگ سازی، کشف مزیّت های جدید از مسائل اصلی مدیریت شهری محسوب می شود. شهر چابکسر نیز به عنوان یکی از شهرهای مبدأ گردشگری، نیازمند نگاه راهبردی برای تدوین مدیریت یکپارچه گردشگری شهری است. اجرای طرح های سنّتی و فقدان رویکرد یکپارچه موجب هرز منابع در این شهر شده و ضرورت دارد که مدیریت شهری جهت حلّ چالش ها از رویکرد مدیریت یکپارچه گردشگری شهری استفاده نماید. هدف تحقیق، بررسی تأثیر شاخص های استراتژی توسعه شهری در مدیریت یکپارچه توسعه گردشگری است. روش تحقیق، توصیفی - تحلیلی، نوع تحقیق، کاربردی و شیوه اجرای آن، پیمایشی است. در این راستا پرسشنامه ای با جامعه آماری 365 نفر از شهروندان و 20 نفر از کارشناسان انتخاب و تکمیل شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که میانگین کلّی شاخص های مدیریت یکپارچه توسعه شهری در شهر چابکسر با توجّه به وضعیّت شاخص های اصلی (حکمروایی خوب، بانکی بودن، قابل زندگی بودن، رقابتی بودن) از دید کارشناسان برابر با 92/2 و از دید شهروندان برابر با 70/2 که هر دو میانگین از میانگین نظری پرسشنامه یعنی عدد 3 کمتر است. از آنجا که وضعیّت مدیریت یکپارچه توسعه گردشگری تحت تأثیر وضعیّت شاخص های مدیریتی و حکمروایی، شاخص بانکی بودن از بُعد فنّاوری و مالی، شاخص های قابلیّت زندگی با رویکرد اجتماعی، اقتصادی، خدماتی - کالبدی و رقابتی بودن است، بنابراین جهت بررسی وضعیّت شاخص ها در شهر از آزمون t تک نمونه ای استفاده گردید. با توجّه به نتیجه آزمون هیچ کدام از شاخص های مورد بررسی در سطح زیر 05/0 معنی دار نیست. لذا می توان چنین استنباط کرد که متغیّر مستقل تحقیق در مدیریت یکپارچه توسعه گردشگریمؤثّر نبوده است؛ بنابراین وضعیّت شاخص های فوق در شهر چابکسر در حدّ پایین تر از متوسّط ارزیابی و بیانگر آن است که تأثیرگذاری شاخص ها در مدیریت یکپارچه توسعه گردشگری در شهر چابکسر مطلوب نبوده و نیازمند بازنگری در شیوه مدیریت و توجّه به شاخص های کارآمدتر در قالب مدل مورد بررسی است.